قانون- مرتضي كريمي، مربي پيشين تيم‌ملي تكواندو - مسابقات تكواندوي قهرماني جهان به پايان رسيد و جوانان خوب ما نتوانستند موفقيتي كسب كنند. اين موضوع مربوط به برنامه‌ريزي اشتباهي بود كه براي اين تيم داشتيم. در خصوص كادرفني و بازيكن انتخاب‌هاي اشتباهي داشتيم كه بايد آن‌ها را بررسي كرد. به عقيده من فدراسيون بايد علت اين شكست‌ها را ريشه‌يابي كند تا مشكل برطرف شود. البته اين ريشه‌يابي نبايد مثل المپيك باشد و بايد به صورت دقيق‌تر بررسي شود. پيش از اين مربيان تيم‌ملي پس از درخشش در ليگ، مسابقات استاني يا مسابقات كشوري به عنوان سرمربي تيم‌ملي انتخاب مي‌شدند اما در حال حاضر شخصي در راس كار قرار گرفته (مهدي بي‌باك) كه تجربه زيادي ندارد. او تكواندوكار بزرگي است اما در عرصه مربي‌گري نمي‌تواند چندان موفق عمل كند. بي‌باك در آينده باتجربه‌تر خواهد شد اما به نظرم بايد در كنار او مربياني باشند كه تجربيات‌شان را در زمان‌هاي حساس به او منتقل كنند. او نياز دارد كه يك كمك مربي با كيفيت بالا و با تجربه را در كنار خود داشته باشد. اشتباهات بسيار، زمينه شكست ملي‌پوشان را در اين مسابقات فراهم كرد. براي مثال در خصوص بازيكنان، رقابت انتخابي صورت نگرفت بلكه آن‌ها انتصابي به اردو دعوت شدند. يكي از بزرگ‌ترين ناكامان اين رقابت‌ها، فرزان عاشورزاده بود.تكواندوكاري كه از او به عنوان «سونامي» ياد مي‌شد. درباره اين تكواندوكار بايد بگويم كه بحث رواني بسيار مهم است. مربي بايد علاوه بر تكنيك، روي خصوصيات روحي و رواني تكواندوكاران نيز كار كند. همان‌گونه كه بيژن مقانلو پس از المپيك عنوان كرد، حاشيه‌ها آن تيم را زمين زد و در حال حاضر اين مشكل كماكان وجود دارد. عاشورزاده به دليل وزن زياد و اطمينان از حضور در تركيب اصلي بي‌انگيزه شده بود و نتوانست توانايي‌هاي خود را به نمايش بگذارد. دو تكواندوكاري كه در اين مسابقات نتايج خوبي گرفتند، ميرهاشم حسيني و آرمين هادي‌پور بودند كه در ليگ بازي مي‌كنند و دچار غرور كاذب نشدند. در حالي كه بازيكنان بزرگ ما به دليل آنكه در شهرت و غرور حاصل از بزرگي خود مانده‌اند، نتوانستند نتايج مناسبي بگيرند و يكي يكي حذف شدند. جالب است كه يك تكواندوكار به مسابقات رفته بود كه مدت‌ها تمرين نكرده و در روز مسابقه حتي نمي‌توانست پاي خود را بالا بياورد. هرچند كه درباره مسائل فني نمي‌توان با قاطعيت اظهارنظر كرد زيرا اين موضوع بستگي به خصوصيات روحي و رواني تكواندوكاران دارد. در واقع وقتي يك ورزشكار از نظر روحي در شرايط ايده‌آلي قرار نمي‌گيرد، نمي‌تواند خصوصيات فني خود را نيز به نمايش بگذارد و همين موضوع سبب شكست آن‌ها مي‌شود.